LSI wykorzystuje krótko trwający impulsowy laser, który jest przepuszczany przez rozbieżną soczewkę, aby oświetlić planarny przekrój wzoru rozpylenia. Krótki impuls lasera efektywnie zamraża krople rozpylonej cieczy w miejscu podczas obrazowania. Kropelki rozpraszają światło lasera i kamera, która jest wyzwalana impulsem lasera, obrazuje kropelki w płaszczyźnie lasera. Do obiektywu kamery dołączony jest filtr pasmowo-przepustowy, który przepuszcza do czujnika CCD tylko światło o długości fali lasera, usuwając z pola widzenia kropelki znajdujące się poza płaszczyzną
-
Teoria Mie
Zazwyczaj podczas pomiarów LSI jako medium rozpylania używana jest woda. Kropelki wody rozpraszają światło lasera zgodnie z teorią Mie, co powoduje, że oświetlenie każdej kropelki jest równe jej powierzchni. Średni wynik zespołu jest planarnym rozkładem reprezentatywnym dla całkowitej powierzchni rozpylonej cieczy. Podczas gdy w wielu przypadkach jest on podobny do rozkładu objętościowego, jest on często określany jako rozkład stężenia rozpylonej cieczy i jest pouczający do oceny lokalnych regionów o wysokim i niskim stężeniu rozpylonej cieczy.
-
Metoda fluorescencji indukowanej laserem (LIF)
Aby uzyskać pomiary rozkładu objętościowego za pomocą instrumentu LSI, konieczne jest poddanie materiału rozpylonego działaniu środka dopingującego. Pomiary fluorescencji indukowanej laserem (LIF) wykorzystują barwnik w materiale rozpylonym, który poddany długości fali światła emitowanego przez laser LSI powoduje, że cała kropla emituje światło. W ten sposób metoda LIF daje w wyniku planarny rozkład rozpylenia, który jest reprezentatywny dla objętości kropli.
Zarówno w przypadku pomiaru Mie jak i LIF, wiele obrazów chwilowych jest zazwyczaj pozyskiwanych i uśrednianych zespołowo, aby uzyskać średni planarny rozkład rozpylenia.